14
Yorum
38
Beğeni
0,0
Puan
2992
Okunma

Sen sonsuzluğa giden
yemyeşil ormanımsın
usulca adımlıyorum
sana ulaşmak isterken
koylarında kayboluyorum
o kadar kalabalık ki bakışların
sende kaybolan beni göremiyorsun
ağaçlarına bir bir anımı kazıyorum
çekiyorum ciğerlerime soluyorum seni
nefesim oluyorsun içimde
öylece kalıyorsun
karanlığı yudumluyorum
mayhoş buruk acı tat kalıyor damağımda
doğmamış çocuklarımıza masallar anlatıyorum
içimden sessizce çığlıklarım yankılanıyor
susuyorum
sen benim hiç sevemediğim sessizliğim
düştüğüm uçurum kenarı
karanlığa uzanan ellerim
hiç tutunamadığım gidenlerim
karanlığımda aydınlığım
olmayan yarınlarım oluyorsun
doğmamış çocuklarımıza anlattığım
yarım kalan masalım
bir kıvılcımla tutuşup yanan
küllere karışıp savrulan her şeyim
ve sonra hiçbir şeyim oluyorsun
hiçbir şeyim
MELTEM KINIC
Şiirime sesiyle hayat veren (Hasan Karaşahin) Abime sonsuz tesekkürlerimi sunarım saygılarımla..