bulutlar habercisiydi
düşlerde kalanların
parçanmıştı elbet
bir yaz
ya da eski bir sonbahar
baharlar hep vedalardı zaten
neydi ki
ellerime usulca dokunan
dokundukça ısıtan
sanki tanıdığım birisinin elleri




bu kasım yağmur da yağmadı
oysa hala ıslak ellerim
kokusu bir başka tenden
bilinmez ki kimden yadigar




öylesine eser ki
tenha vakitlerde
geceyi saran rüzgar
uzaklardan seslenir gibi
ah kimbilir kim çağırır
bilebilir misin seni
beni
bizleri




öylesine yakın ki
karanlığın içinde sesleri
nefesleri
okşar da gider yüreğini
belki bir sevgilinin
gözlerinde gözleri




hissettiğince duyarsın gidenleri
giden de sensin kalan da
anlarsın belki
bir göz yaşı
bir yağmur damlasında
bir ten
serin bir rüzgarda
bilmem ki kokusu
hangi iğde bahçelerinden ulaşırken sana




havada yağmur kokusu
kimbilir hangi tende can
canda ten karışır nefesine
yüreğince hisseder
hissettiğince yaşar ya da ölür insan




yaşıyorsun farzet ki
bin bir biçimde
hücrelerinin moleküllerine kadar
sende var olan kim
kim var ki içinde toprağın
havanın
ve suyun




varlığın
ya da yokluğun
başı ve sonu sen misin
ara sıra bir selam ver göremediklerine
öylesine çok ki o göremediklerin
bari hissetmeyi dene




bitmedi işte
bitmeyecek hiç bir şey




bu kasım yağmur da yağmadı
oysa hala ıslak ellerim
kokusu bir başka tenden
bilinmez kimden yadigar ...