Geç kaldın gelmek için artık her şey nafile
Senle gönül bağını kesip gitti o adam
Kararttı gözlerini sonunu bile bile
Bir uçurum boyuna esip gitti o adam

Belliydi bıkmışlığı vuslatını tehirden
Artık gitme vaktiydi bu edepsiz şehirden
Ağzına bin bir küfür doluşsa da zehirden
İbret-i âlem için susup gitti o adam

Tarumar hali vardı öyle çatıktı kaşı
Yürürken ağır aksak durdu her adım başı
Anlaşılmasın diye akıttığı gözyaşı
Yüzünü yağmurlara asıp gitti o adam

Bunca cevrine rağmen yine sana meyildi
Senin için kaderin huzurunda eğildi
Aslında bu gidişe gönlü razı değildi
Emektar bedenini kasıp gitti o adam

Yokluğunda yarımdı biraz az biraz kayıp
Vazgeçti her bir şeyden umutlarından cayıp
Sensiz alıp verdiği nefesi ziyan sayıp
Bu lüzumsuz canına küsüp gitti o adam

Aşkta murat almadı bu hususta çıraktı
Her çilene yakınken alakana ıraktı
Ardında ne bir adres nede bir iz bıraktı
Sayende sırra kadem basıp gitti o adam

Mutlu Aydurmuş