Bir atımlık barut vardı, tefekkürle yoğurdum
Atar atmaz haber geldi; dediler "tam isabet"
Meşakkatli, hayli zordu; sezeryanla doğurdum
Söz! Bir daha düşmem güne; üzülme, idare et.

Sebep ne ki ağlamana, ya da feryâd figana
Denk geldi say yokluğuna, olmadığın bir âna
"Dostum" demen bana yeter; bedeldir bir cihana
Gönderme hemen sürgüne; çektirme hiç esaret.

Şiir diye bugüne dek ne yazdıysam toplasan
Bir tek gram altın etmez, altın ile kaplasan.
Sesim çıkmaz, "bedel" diye, hançerini saplasan
Bu son hatam, olmaz yine; nerde bende cesaret.

çok önceden uyarmıştım; dinlemedin, "gel" dedin
Gelmez isen yaş dökerim, yollar olur sel dedin
Allah bilir, dudak büktün, nasıl olsa kel dedin :))
Say ki bu dert ihtar sana; günahına keffaret.

Yatma öyle perperişan; her gün yeni gün doğar
Durumun çok vahim sanma; umut yeisi boğar
Aç elini Hakk’ka yakar, belki kurdela yağar
Kavuşursun sen de üne; varsa şayet maharet.

Bana sorsan, inci gibi, yazdığın her bir dize
Aldırma sen bencileyin, burnu uzun densize
Yönetimle konuşurum, yakında çıkar vize
Ödülün konur önüne; biter elbet bu hasret.

Mecit AKTÜRK

DOST KALEMLERDEN iNCiLER;

Yoksuluma pek dokunma zaten çok hassas biri
Kaleminde fren yok mu yazma bu kadar seri
Mehteranlar gibi yürü çift ileri bir geri
Nazarlara geleceksin bu ne hız bu ne sürat...

Mehme NALBANT (SAiRAGA’M)

Mecit kardeş yapılır mı, sizin ile hiç yarış?
Cephanesi sözle dolu, her atışı tam vuruş
Bize düşen hedef olmak, karşınızda tam duruş
Feraset, Belagat gani, Allah vermiş bol kesret....

HÜLVANi BASTUG

SONSUZ TESEKKÜRLERiMLE ve MAHCÛB OLARAK