27
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
2399
Okunma
bu şiire sen canlı bakan gözlerinle
gülümseyen yüzünle girmeliydin çocuk
annen seslenmeliydi balkondan
fazla terleme, gel diye
kucaklayarak küçük topunu
koşarak çıkmalıydın evin merdivenlerini
sana uzaktan el sallamalıydı arkadaşların
çabuk gel diye
terini silince annen
fırlamalıydın yine sokağa
sen terör nedir bilmezdin çocuk
ya da neden öldürülür insanlar
tarifsiz kazalarda
yaşamaya koşardın yalın yalpa
oyundu hayat
senin için
bilmedin neden kapandı gözlerin
neden öldün
hayata gözlerini yumacağını bilmezdin
en acı tesadüflerle
sen daha oyundun çocuk
büyükler n’aparlar
nedir dertleri birbirleriyle
anlamazdın
ışıl ışıl gözlerle bakardın
kelebek gibi oradan oraya pır pır
bilmezdin kanatlanıp uçarken
bulanacağını
ölüm ziftine
güzel günler görecektin çocuk
belki güneş seninle doğacaktı
bir sağanak olup yağacaktı düşlerin
özlemlerin oluşturacaktı ellerini
büyüyecektin
yeni fidanlarla beraber
gölge olacaktın birilerine
birilerine ışık
birlerine ses
nefes
böyle olmamalıydı çocuk
böyle acımasız olmamalıydı hayat
güzel yarınlar görecektin
belki seninle doğacaktı güneş
belki büyük bir adam olacaktın
büyük büyük adamlar yanında
cüce cüce kalacaktı
ölmemeliydin çocuk
böyle sürmeyecekti devran
çocuklar ölmeyecekti
puşt saldırılarda!
19. 11. 2013 / Nazik Gülünay