“P E N C E R E…”

“ Form bulamamış karabasanlar cirit atar ortalıkta
Dur diyecek bir Allah’ın kulu da, yoktur masalda
Siyah perdeli mor pencere derin uykuda…”


Pencere !...
Pencere deyip geçme ?
Dünyaya açılır TIK deyince !
Tüm aşklar öyküye oradan başlar
Kanatlarını olanca büyüklükte gerilince,
Çoğu yalnızlıklar aynı yoldan kaçarlar.
Çoğu da seni kendilerine esir alırlar
Etrafını sararlar
Başbaşa kalırsın sen “Mor” ölümlerinle
Gldlp gelmezler bir daha ki sefer,
Gelenler gidenlere, gidenler gelenlere
Pas geçer seni bazen pencere...
Vuslat taşır, ayrılık taşır,yaşam taşır kısaca
Asla penrece deyip geçme ?
Mutluluklar da, acılar da,
Pencerenin sonsuza açılan çerçevenin dışında
Start alırlar yaşamlara baktığında
Dünyanın en geniş
Aşk sofrasına bakar, yaşamın rengarenk dehlizlerine !...
Pencerede açılır açılmaz kanatlar,
Sana “Hoş geldin Koskoca Sıfır’a” diye başlarlar
Yaşamını bembeyaz bir sayfaya yapıştırırlar
Dikkat et ki,
Çabuk kirletmesin seni mor ayrılıklar
Sakın kirletme mutluluklarını silinemeyecek kadar
Tez siyahlaşırsan sonra vaktin erken azar,
Dört bir yanını ölüm sarar !…
“ Bin bir gece masalından öykünen hikaye geceye çöreklenir.
Motor der yönetmen, iner eski perde!
Kapanır mor pencere...”
Senaryo “Binbirgece”
Sense mor ayrılıklar içinde canlı bir cenaze !!
Mutluluğu oynayacaksın dikkat etmelisin rolüne ?
Şansın bitmesin yönetmen “Motor” deyince…
Lakin ağlarken gülüvereceksin birden bire !...
Al sana Motor !..Öyleyse
Başlasın bilmemece !...
Yeni yaşamın biter bitmez bir yerler de,
“Kapanır mor pencere”
Birden bire !...
“ Baş olmaya çalışan ayaklarda bir kibir, bir tam salınımlı fiziki kuvvet…
Dışarıda kopuyor, deyim yerinde ise kızılca kıyamet!...”“
“Baş olmaya çalışan ayaklar”
Sanki kibir okulu mezunlarıdırlar
Sanki “Fiziki kuvvet” diploması sayesinde baş olacaklar
Hep te “baş olmaya” heves edenler,
Nedense yürekleri hep “bol sıfırlı” sen'ler
Ancak fiziklerinin üzerine basıp yukarıya doğru çıkabilirler.
Oysa aşağıda bıraktıkları insanları bir zamanlar,
Kendileri yukarı çıktıktan sonra onlara rastlayacaklar.
Ve sonunda kişilik iflazına uğrayacaklar !...
“ Ne bakış,
Ne seyre dalış…
Ne ihtişam!”
Baktığın yer bazen de,
Sanki renk olarak intikam !
Yüreğini tırmalar geçmişe açılan her manzara,
Her anlam…
“Pencere”
Bazen dost olur sana,
Bazen de ezeli düşman !!!...

Devam ediyor YİNE ’ ler
Yani tam gaz,
Güzellikler !...
İncelikler !…
TEBRİKLER !!!...

Form bulamamış karabasanlar cirit atar ortalıkta
Dur diyecek bir Allah’ın kulu da, yoktur masalda
Siyah perdeli mor pencere derin uykuda…
.....

Pencereleri sahneye benzetirim.
Dışa bakınca ayrı dıştan bakınca ayrı anlatımları.
Oyuncular yerlerini alır başlar oyun beynimizde.
Gerçekle düş karışır bazen değiş-tokuş ekseninde.
Görmek istediklerimiz öne geçerse de.
Yine de görünen köy klavuz istemez özde.
Bu düşüncelerle beğeniyle okudum dizelerini arkadaşım.
Sevgiler alkışlar İzmir'den..

Baş olmaya çalışan ayaklarda bir kibir, bir tam salınımlı fiziki kuvvet…
Dışarıda kopuyor, deyim yerinde ise kızılca kıyamet!
.............
Dizelere ilaveten birbirinden çarpıcı betimlemeler eşliğinde nefis bir anlatım okudum kaleminzden; mor pencere, siyah perde...Mor ve siyah... Keşmekeşlik, ölümcül yalnızlık, umutsuzluk ve hüzün çağrıştırdı bende; hani bir darbeye maruz kalır ya vücudumuzun herhangibir yeri ardından da morarır, hücrelerin ölmesiyle... işte öyle bir şey...
Bir taze bahar gelse de her şey pembeleşip yeniden canlansa..
Teşekkürler kaleminize...
Selam ve saygılarımla...

Güneri Yıldız tarafından 11/18/2013 8:56:22 PM zamanında düzenlenmiştir.