Bir zamanlar ben de gençtim
Kavak yelleri eserdi başımda
Nicelerine yurtluk ettim
Ne kıymetler vardı toprağımda taşımda...

--------------------------------------------------

Ve karıldı toprak su ile
Âdem inşa edildi
Sonra başladı nifak
Yüreğime damladı kan
Suçlusu ben oldum
Hiçbir şeye doymadı insan

Yalancı dediniz fani dediniz
Her haltı siz yediniz
Suçu yine bana yüklediniz
Gün geldi çivimi çıkardınız
Yaptığınız her hatanın sorumlusu tuttunuz

Oysa ben hep ana kucağı idim
Sizi siz istemediniz sevmediniz ki
Kendinizden başka hiçbir canlıyı
Din dediniz mezhep dediniz
Irk dediniz kendinizi yediniz
Suçu hep bana yüklediniz

Ne yaptım size
Nimet sunmaktan başka
Ama hiç doymadınız
Hep açtınız hep kıskanç
Kirletmediğiniz bir karış yerim kalmadı
Denizlerimde aldı nasibini

Ve yaşlandım artık
Sizinle uğraşacak gücüm kalmadı
Lakin siz bıkmadınız
Benimle uğraşmaktan
Nedir bu hırs bu bencillik
Bu kana susamışlık

Yeter artık yeter
Sabrımı taşırdınız
Şimdi sıra bende
Artık sizi istemiyorum
Kendimi yok ediyorum
Varsa bir tutam aklınız
Kurtarmaya çalışırsınız

Ya da
Kendinize başka dünya bulursunuz
Bulabilirseniz
Şimdi beni rahat bırakın
Ya kendinize gelin
Ya da beni terk edin
Kovuldunuz




Şiir: Ümit GAŞ (diyarı gurbet)