gece aynadan kendimizi küçük
ve anlamlı bir tebessümle izlerken
bakışlarımıza düşen derin
çizgilerin bir anlamı vardı.
ve tıpkı binlerce yılık vadilere benzeyen
bu çizgilerin içinde bir yaşamın
yorgunluğu saklı duruyordu sanki.



şimdi saklanan ve zamanla büyüyen
bu yorgunluğun içine
dalıp gidiyorum kendi gözlerimde..



daldığım yerde yüreğimde biriken
bir şehrin hüzün dolu
günlükleri satır satır geçiyor.



yürüdüğüm kaldırımlarda
seviştiğim insanlar,
ve acısına ortak olduğum hikayeler,
bir nöbetçi kulesinde
nöbet bekleyen bir asker gibi
kapısında sabahladığım
sarışın tebessümlü platonik aşklarım,



ve sokaklarında ağlayan baldırı çıplak çocuklarım,
meydanları dolduran devrimci gençlerim
ve daha sayamadığım onlarca
yitik göz yaşlarımı saklıyorum bu bültenlerin içinde..


yazarken bu mısraları
bir parça daha yoruluyorum
aynaya bakan gözlerimde..


ve susup hiç konuşmamak istiyorum artık......

diyarbakır/kasım 2013