Utanıyorum Ata’m

ağlamak değil ki sana saygı
seni anlamak esas olan
seni anlamak

gizli açık kinini kustu bazıları
bazıları oldu kara yılan
nice kasımlar geçti be Ata’m
sadece göz boyayan

kimi erişilmez yapıp putlaştırdı seni
önünde yalandan eğilip yalandan ağladı
oysa bu bir riya idi
seni hep üzdü
kimi kırk tilki dolaştırdı kirli aklında
Ata’m bir yerde yanıldık
yanlış yaptık galiba
yanlış yaptık galiba

yedi düvele yedirmedin bu canım ülkeyi
"yutta barış dünyada barış " diye bildirdin ilkeyi
düşmana gerek kalmadı
biz hırpaladık aziz Türkiye’yi
kardeşimin hakkı demeden hep kaptık parsayı
devrimlerin tarumar oldu
her şeyi mahvettik be Ata’m

hep yalanlarla sardık seni bağrımıza
" atam atam sen kalk ben yatam "
hepsi riya dolu birer matem
gösteriş yaptık yıllarca kendi kendimize
caka maka hatta fiyaka üstüne fiyaka
şimdi kafamızı vuruyoruz be Ata’m
taştan taşa

demir ağlarla örmüştün ya yurdu dört baştan
on yılda on beş milyon genç yaratmıştın ya
her yaştan
biz onları kırdırdık birbirine inan
daha doğrulmaz çatlak /kırık belimiz
gelip elimizden tutsan da
çünkü bilmem kaçıncı kez mahcubuz sana

çağlar inkâr etmedi de seni Ata’m
ardından gelen capsız liderler riyakârlar
ne çok ne çok edepsizlik ettiler
törenlerde ufaldılar küçüldüler
ya da
çakma dünya turuna çıktılar
sana karşı
başımız bir kez daha eğik be Ata’m






ağzından düşürmedin ulusumun adını
şimdi bir sızı dağlıyor erkeği kadını
yoksun ya Ata’m
nasıl kurtaracağım bilmiyorum ki yarınları
gözüm yaş dolu
ağlamaya utanıyorum be Ata’m



Şükrü BEŞİKTAŞ