can’ da can dayanmaz ki yokluğuna
ölüm acısı gelir oturur yüreğine
sonra bütün anlamlarını yitirir hayat
yalnızca acılar kalır ...

ağlama anne
iyiyim ben üzülme
sen üşümüşsün ellerin buz gibi
rüzgarlar serin eser burada bilirsin
keşke sarılabilsedim şimdi
ısıtabilseydim ellerini






o menekşe kokulu ellerini özledim
saçlarımda dolaşırken
sımsıcak ve şefkatli
bir ninni söylesen şimdi anne
uyutsan beni yine kollarında
uzansak sonra çocuk düşlerime
birlikte uçursak uçurtmalarımızı
bir de sesin
sesini özledim
anlatsana anne
ne oldu bize






gözlerini nerede bıraktın anne
senin ne güzel gözlerin vardı
baktığında ısınırdı yüreğim
avunur susardım
ağlayamazdım






yaprakları anne
toplama bırak kalsınlar
sonbahar yaprakları yorganım benim
gün vurunca üzerlerine
bilemezsin ne güzel kokarlar
ağlama anne
bırak yağmurlara gözyaşlarını
yağsın yağmurlar
sen gülümsemelisin






çiçeklenirim ben
her baharda yeniden
aldanma
kasım hüzünlüdür zaten bilirsin
ben iyiyim
sakın hüzünlenme






bir şiir yazıyorum yine
sevgiler üzerine anne
bitip tükenmeyen hem de
kış ayazında üşümüş
düşleri çocuk sevgiler





oyalarım ben kendimi
ne olur sakın üzme kendini
ağlama lütfen git haydi
daha fazla üşüme
ve iyi bak kendine



beni merak etme
inan ki
ben iyiyim anne ...