özgürlüğün şiire ihtiyacı var,ama şiirin özgürlüğe ihtiyacı yok.''diyor İsmet Özel.
bırakalım özgürlüğü de şiire dönelim diyemeyeceğimiz gibi bırakalım şiiri de insan olmaya çalışalım da diyemeyiz.maalesef.
o zaman aslolan ne? elbette ki şiir okurken, insan olduğumuzu hatırlarız,diye cevap vermişti bir konuşmasında sayın Özel.
önce şaşırdım,aslında abarttığını düşündüm.ama hemen kendimi bırakmamam gerekirdi,bir şey saklı olmalıydı.
belki de zorlamayın kendinizi şiir, ekmek,su gibidir,ihtiyaçtır demek istiyordu.
ya da ben öyle algıladım.yoksa şiir okumanın ayrıcalık olduğunu kimse savunamaz.
gene de duygusallığım daha baskın geliyor ve iyi ki şiir okuyorum.yani düşünüyorum öyleyse şiir okuyorum.


Bukowski' yaşamı şiirleridir.şiirleri kendisidir.beni böyle sevin ya da sevmeyin der gibi bakar.sevilir.
bu şiir antoloji vazifesini de üstlenmiş:gidin okuyun bu şairleri gibi. bu da keyif veriyor.di okura,bana.
ve hafif enstrümantal havası var şiirin.yoga yapmaktan iyidir.

mavi neden mavi?
-soru değildir-


iyi çalışmalar.

Bu şiir bana sosyalizmi hatırlattı tekrardan. Icinde siyah ama icten ice umut besleyen golgeler var gibi hissettim..
bir de nazım hikmeti hissettirdi bu şiir sigarasi agzinda
gulumsuyor sanki uzaklardan bir yerlerden
bu efsun imgelere..
siyah.. simsiyah
hatta zifiri bile siyah..
unutulan her sey gibi ..