vitrinlerde ve gözlerde ışımaktansa
gecenin etine kıymık olmayı seçmiş
seçilmişliğinin çığlığını perdelemiş nefeslere
-çizgiler elverdiğince-






putlaştığım ve çoktan taşlaştığım noktada
dışım morg fısıltılarını söylerdi
içim ağlayan bir kızı
şarkılar yakardı bazen, bazen kokular
kaburganızdan yakalar
her biri ayrı bir tabuta saklar




eğreti çukursal varoluşlar
bulamadıkça yankısını
yarıklar açtı yarım kalmışlara
şimdi sökülüyor yapraklar
tutamıyor hiçbir deniz
ne derinini ne kendini




göğünüzde ve göğsünüzde simsiyah kuşlar
çırpınmadan kanayadursun
avuç dolusu toprak
yağmur uğultusuyla
bırakıldığı gibi koyu




mermileriniz tükendiğinde
serçeler gitmişti
kalemler de bittiğine göre
asabilirsiniz kelimeleri anlamlarından
beni de