Büyük meziyet bildik dostluğa sadâkati
Hesapsızca harcarız gönül sermayemizden.
Merkep bana kalsa da, siz alsanız da atı
Zerrece sapma olmaz hedeften, gâyemizden.

Lâleye benzer boynum; her selâma eğiktir
Sînem yansa, kavrulsa, hazırdır elimde gül.
Zannedenler olsa da, tebessüm yüze yüktür
Bizim için servettir; budur en büyük ödül.

Ben ki âhr-i ömrümde bir AĞA’ya yaverim
Düşsem de dehlizlere demem ki çoktur derdim.
Yaşım inkâr etse de, turp gibi cengâverim
Yedi başlı dev gelse, kaçar isem namerdim.

Gönül arzu eder ki, ekip vermesin fire
Kuşanıp zırhımızı rüzgârla yarışalım.
Dar gelsin hızımıza zaman, mekân, yerküre
Engel ise Kafdağı, onu bile aşalım.

Pâyemizdir diyerek dosttan gelen alkışa
Uğurlayan herkese sevgimizi sunalım.
Ayazı dondursa da, aldırmayalım kışa
Çöllerden geçer iken, serâba dokunalım.

Okunsun okullarda ders diye efsanemiz
Kapı aralayalım, bir masal âlemine.
Girene saray olsun geniş gönül hanemiz
İz düşsün izimizden tarihin kalemine.

Mutluluk sebep olsun ağlarken incilere
Her birimiz usulca kalplere süzülelim.
Sevgiden set vuralım tüm acı, sancılara
Gam yükünü yüklenip, bir tek biz üzülelim.

Taşalım bir sel olup, gönül pınarımızdan
Hece hece dizeye, şiire dönüşelim.
Asla tâviz vermeden edep ve arımızdan
Destanla hayat bulup, tarihe not düşelim.

Silinmesin izimiz, asırlar geçse dahi
Mahşerin dört atlısı yaşasın sonsuza dek.
Yayılsın dilden dile, duyan sansın ki sâhi
Başımız göğe ersin; göklere yükselerek.

Gülerek, tan doğarken, güneş olup yüceden
Sevdalı yüreklere ısımızı yayalım.
Hesabını soralım mehtapsız her geceden
Şayet özür dilerse, sevabına sayalım.

Olmaz ya! Ecrimizi, yazmazsa Münker, Nekir
Kaybolsa, kalmasa da elde tek kanıtımız
Eminim mahzunlaşmaz mahşer günü bu Fakir
Şahit olur, ses verir, dünyadan anıtımız.

Merkep üstünde çizdim güzergâh rotasını
Alay edip benimle, bozmayın bu neşemi.
Varsa dahi görmeyin, garibin hatasını
Ardımdan duanızı esirgemeyin e mi?

Mecit AKTÜRK
Berlin, 26.10.2013