Bir büyük döngü!
Bir çağrışım zamanın içinde
...



Havalanan sedanın aksidir suda
Yerden savrulan her zerre
Göğün yüzüne düşen bir damladır sonsuzlukta…


Geçirimsizliğin ağıtı duyulurken zamanın nefesinde
Kulaklar kapalı gözler yorgundu sonsuzluğun gaflet uykusunda
...



Dönmeye yüz tutan tüm aksaklıklar
Sürgün yerinde asılı simsiyah kilitlerin altında
Sağanak dolu fırtınalardı
Göğün yüzünden atılan
Islanmak savrulmak olsa da kaderi
Bir damla umutla
Silkeleyip atardı daraldığı yerde meseleyi
Son sağanaktı
Yakamoz çağrışımlı iz düşümler dalgalanıyordu
Büyük yoklukların küçük varlıkları devasa gölgelere sığınıyordu
Bu gölgedeki karartılar suda dalgalanıyordu
Karanlıklara sığınan tüm ısrar edişler kederli bekleyişler
Birçok açlığın seyrinde kalabalıklara karışıyordu
...

Ve
Yalnız bir insanın kalp atışı
Yolun kenarında
Bir tahta bankta asılı kalan onca umut
Yerdeki damla denizde bir derya…
Adam farksız bir fırtınada sallanan tekneden
Tüm kaybettikleri yüzüyor önündeki bir karış suda
Kederli gülümsemeler içinde
Görkemli ağıtlar damlıyor su birikintisine
Pırıl pırıl ay ışığında ağlıyor gece
Loş dalgalanmalar kırılıyor adamın ekseninde
Kendi kıyısına sürgün edilmiş adam bir karışta.
Yanılsamaların dayandığı noktada
İflas eden onca umut darağacında
Saltanatlı şölenlerin uzağında şimdi iradesi
...



Bir adam karalık bir bankta
Ne beklediğini bilmeden bekliyor umutla
Karartılar uzuyor önünde
Gölgeler sokuluyor iyice geceye
Gece dolusu karanlık sökün ediyor kuytuya
Ve bir dalgalanma ay ışığında
Bir güvercin başında
İşte umut dolu bekleyişin kaynağı
Bir kanadın çırpma sesi karanlığın ardında
Sevgiler havalanıyor bir karış sudan sonsuza
Adamda bir gülümseme bin umut
Bir kanat çırpışında güvercinin


Uyuyan dev uyanıyor uykudan
Mutluluk eşlik ediyor kuytuya
Derin bir serenat yerleşiyor o ana
Dar alanda dalgalanıyor ay ışığı
O bir karış su gecede bir umman
Mutluluk bir kuşun kanadında…



Maide Özgüç