1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1410
Okunma
Aydınlığa çağrıma; kifayetsiz hitabım.
Gönül gözü kör imiş, kar etmiyor ışıklar.
Ne kadar da zulmetse, cevap vermez kitabım,
Bilmez miyim dünyanın, sahibi yılışıklar.
Bir baltaya sap olsa, balta kesmez nazlanır,
Sorsan dönüp aslını; “dünyanın efendisi”
Bir tek övgü sözüne; hırslanır, palazlanır.
“Güzellikler mimarı”; sanırsın ki kendisi…
Koy ver gitsin yoluna engel olma hızına!
Yoksa kalır bin sene sana verir zararı,
Doğalıdan dünürcü, padişahın kızına
İmkânsızı anlatsan; zerre olmaz yararı.
Böbürlenmiş irade, gerçekleşmez muradın!
Sana mı bırakırlar, şu koskoca alemi?
Bağırsan da duyulmaz, boşa gider feryadın,
Değer vermesem eğer, oynatmam ki kalemi.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz