Gün yanığı benizler doldurdu sokakları,
Belli, garibandılar, soluktu yanakları.

Bunu bile fırsata dönüştürür gafiller,
Her şeyi anlatıyor resimde profiller.

Dolaşıyor dünyayı, baştanbaşa bazısı,
Değişmiyor kiminin alnındaki yazısı.

Belki de tesadüftür(!), ne bileyim, bir kaza…
Aslında doğmak bile sanki bize bir ceza(!).

Ders olmaz yaşananlar her an eder tekerrür,
Hâlbuki bir ilaçtır her konuda tefekkür.

Dünyanın ihtiyacı her dönemde adalet!
Yok mu bir babayiğit, tescillensin asalet!

Konuşunca dillerin, kül kalmıyor mangalda,
Köpekler de dinliyor kulak verip Kangal’da.

Bilmediğin bir konu yokmuş gibi Maşallah!
Allah seni bu hızla, Mars’a yollar İnşallah!

Bırak bazı şeyleri başkaları da bilsin!
Sessizliğe fırsat ver, İlham Perisi gelsin!

Seni duyan yan gözle bakar farkında mısın?
Rüya âleminde mi, hayal parkında mısın?

Kapıdan kovulurken giriyorsun bacadan,
Hiç mi bir şey almadın, şu Nasrettin Hoca’dan!

Her önüne gelene veriyorsun ayarı,
Aratıyor bu halin, Dallas’taki Ceyar’ı.

Hakaretle küfürle zulüm etme fakire!
Rahmet okutuyorsun, Tuzsuz Deli Bekir’e!

Bir düşersen ayağın, çıkmaz derin çukurdan,
Yazarlara kinliysen bari ders al okurdan

İnsan kendi kendine verir mi hiç bir makam
Kesiyorsun durmadan, her konuda bin ahkâm

Sanıyorsun; çevrende herkesi bir pervane,
O dönenlerin hepsi hem deli hem divane.

Birileri üç öğün veriyorlar sana gaz,
Uçacaksın dikkat et, frenine bas biraz

Hey kibirin sahibi, bir tek cansın nihayet!
Durdursana dünyayı, kuvvetli isen şayet!

Uzar gider yazdıkça, bu ikili dizeler,
Ben de hız keseyim de, alınmasın füzeler.

Tayyar Yıldırım