ZAMAN SENSİN

Zamanın kavramını sorma bana!
Zaman kavramını yitirdi gidişinle.
Yokluğunun sancısı vurdu yüreğimi.
Zaman; eylemsizlik oldu gözümde.

Her nereye baksam sen,
Her neye dokunsam sen oldu zaman.
Sadece kenar çizgileri belli tek renk gibi!
Yaşamın tadı kalmadı artık.
Ne hayaller kurarken tüm zamanlara dair.
Yok oluyordun güneşin batışıyla.

İmgelerim seninle dolu!
Dolu dolu yaşamaya çalışırdım sensizliği.
Tanyeri ağarmadan tutunurdum kutup yıldızına tüm umutlarımla.

Güneşe teğet geçerdi sevgimin sıcaklığı,
ay’a başkaldırırdı yorgun düşmüş yüreğim.

Bir kez daha vurulurken zamanda
Depreşirdi tüm duygularım.
Bir kez daha vurulurdum.
Bir kez daha
Anladım ki zaman siluetini dahi çalmış benden.

Geceme bakiye kalan, hayalin olurdu benliğimde!
Gök gürler şimşekler çakardı!
Neydi zamanın kavramı?
Senin benden gidişin mi?
Döneceğin günü ümit ederek iki zaman aralığında sana dair kurduğum hayaller mi?
Cevabı sen de gizli!
Vuruldum ve öldüm.
Benim için zaman sensin, sensizlikse, ölüm.
Hüma Efkan