işkence misali yaşarken tarla faresi
kemiremediği odunu hep lânetledi
yaşam dedigin ayak üstü söylenen
bir türküydü hani


’tik- tak’ larının sonsuz ninnisiyle oysa
nasıl da eritiyor hayatı sinsice zaman
ağacı kurt,kayayı damla,insanı gurur...
nasıl da tüketiyor ;acımasız...inatla

ne zaman kaybolsam sokaklarında
uzardı mesafesi sana varışlarımın
"aramak,vefanın soyadı " derdim
unutup adımı çıkmazlarında

sırdaş bir bozlağın titrek salınımında
süpürmekmiş ’öksüzlük’ devrilen düşlerini
bir umut,bir umut,bir umut daha...
yokluğundan öğrendim aşkla cenk etmesini

eksilmek ve çoğalmak ,kardeştir derdim
böyle vardı dilim üç-beş kelama
ahh...bu röprizleri de olmasa hafızamın
kuruttuğun dallara

işkence misali yaşarken tarla faresi
kemiremediği odunu hep lânetledi
’yaşam’ dediğin ayak üstü söylenen
bir türküdür hani


filiz çelik

20/06/2004