10
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1571
Okunma
kaybolan güneşin ardında kalan
dağların göğsünde küskün çağlayan
bir sorunun kancasında şimdi kanayan
seni ben nasıl da yar gibi...
’ sen gidersen ben de giderim;o zaman hiç bir şey olmaz’
...
olmadı...
ıslattım mendilleri meşk için ne de olsa adettendir
boğazıma kadar büyüyen düğümü,sende sıradanlığımın
yutkunamadığım gurur tortusu... sebebim ey yar;
nicedir seni vicdanına öğretemedim
kalesine çekildiğim,burçlarından itildiğim...
nicedir sahteydi yüzünde gül de
bülbül sarhoş demindeydi dinletemedim
kapattım ışığını düş sarayımın
tuttum nefesimi söndü alevin
içimde heyelan hoyratlığınla
kum döker gibi böbreklerimden
düşürdüm gözümden seni
...
ödetemedim
(dedim ki;ben artık bir avuç külüm
dedi;dilin zehir, heyhat; suskundur ölüm)
inanmıyor Güler seni unuttuğuma
şimdi yalnız ve yalnız bir asır zaman...
öncesi zulüm...
30/06/2012
5.0
100% (15)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz