UmutsuzlarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Acı aşırıya kaçtığında ayakta kalabilmek icin
Biraz da ölmek gerekiyordu gönlün kuytu yolunda
hava da hüzün kokusu var yine bu gün
bahar terk-eylemiş gün/yüzümüzü oysa avuçlarımız terliyor özlemden bakışlarımız alabildiğine buğulu sahilime vuruyor gözlerin derin denizler kadar engin som kağıda yazılmış bir romandık ucu yanık hayatta rengimiz eski kokumuz aynı düşlerimiz ayrı yazılmış k’ağıttan gemiler bıraktık serin sulara oysa yüreğimiz kadar aktı sevdalarımız güneşin denize düşürdüğü ışıktık bazen bazen şarap kadehine düşen hilal hüzünlü yaz akşamlarında acımızı tokuşturduk şimdi üşüyor her bir yanımız ansızın üşüyor sevda yaramız kökleri iç içe geçmiş çınardı kavuşmaşlarımız yağmur sonrası ıslak tende üşür yarınlarımız kefeni kundakta biçilen çiçeklerdik barışa hasret ülkelerde bilemezsiniz ! hayata direnen militan yanımızı çimen’lerden süzülürken en barış’çıl y’anımız umudu katık etseydik çocuksu gülüşümüze o zaman ve sadece o zaman üşümezdi yalın ayak yaşam kırıntılarımız ki ! yasaklanmıştı mah’şer’e kadar sevdamız Ahraz= Helin Diyarbakır= İstanbul |
kutluyorum her iki şiir yüreği de...
çokça sevgim ve tebriklerimle...