dalından düşmeye ramak kalmış bir hazan yaprağı
elime konan pırıl pırıl renkli bir kelebeğin kanadı

örselemekten gocunuyorum, rengi soluk Gül’ümü
her an yanı başımızda bekler, biliyorum ölümü

vazgeçiyorum dünyadan, zaten umurumda olmadı



yemiyor, içmiyor, hareketsiz, ağlamıyor, susuyor
boşluğa bakıyor, ellerimi tutmuyor, yüzüme bakmıyor

kırmaktan çekiniyorum, her şeyden vazgeçmiş Gül’ümü
o hayat dolu olana dek Rabbim uzatır mı ömrümü

elimden hiç bir şey gelmiyor, çay demledim içmiyor



karnını tutuyor hâlâ.. belli belirsiz “bebeğim” diyor,
“bebeğim” diyorum, bana bakıyor gözleri, beni görmüyor

sormaya korkuyorum, hamileymiş, kıramam ki Gül’ümü
onu zorlamam, üzemem, soramam bebek düşürmüşlüğünü

“bebeğim” diyor, boşluğa bakıyor, beni fark etmiyor..



















her şeyi konuştuk da, niçin söylemedi hamileliğini
beynimi kemiriyor, öyle içten pazarlıklı biri değildi