biri var ilerde.. kumrulara yem veriyor, umurunda değilim
ne önemi var üşümüşüm, hiç bir şey yememişim içmemişim

neden sonra dikkatli dikkatli bakıyor, ölü müyüm sağ mıyım
cami meydanında bir bankta yalnız, belki en mutlu adamım..

sevgilisinden habersiz, onun mutlu olduğuyla avunan biriyim..




derken güneş açıyor.. telaşlı koşuşturmalarda zavallı insanlar
sevmek sevilmekten haber almaktan, benden başka dertleri var

heyhat benim gibi, geç olsa da bir gün onlar da fark edecekler
geriye bakıp aşksız geçen ömre yanacaklar, güne şükredecekler

bir bankta sabahlayacaklar, Allah’a başka biri için yakaracaklar




gözüm hep telefonda, neye mal olursa olsun.. ama o mutlu olsun
yeter ki o günkü gibi.. elleri, yüzü, saçları, gözlerinin içi gülsün,

insan böyle zamanda hiç tırsmıyor ölümden ve sözde acılardan
o gülsün de, bin kere vazgeçerim ömrümün geriye kalanından

bideneemm.. sevgiliimm, canıım, ömrümsün, tomurcuğum, Gülümsün..















DÜŞ

"şimdi çıkıp varmak kapına
yalvarmak sana..

ben sana mahkumum,
kendim bağladım gözlerimi
kelepçeledim ellerimi
bilmedim
kalbim seninle dopdoluymuş meğer
gerek yokmuş
bağa kelepçeye
olsun
artık elimde değil
kelepçeyi açmak
düğümü çözmek
olsun
elimde olsa ne olmasa ne
sen bana gülsen ne
gülmesen ne

ben sana geldim
kapıyı açsan da açmasan da
içerde olsan da olmasan da
eliyin izine
ayağıyın bastığı yere
sende; sen hariç her şeye
izin versen de vermesen de


şükür!"