hava duruldu
sen geldin
içim açıldı
ne güzel bir mavi
ne güzel elbiselerin
ve kurdelelerin kırmızısında dudakların
öpüşsek hiç göğe bakmadan

sanki biraz sarhoşsun ve beyaz
konuşursak saydam bir tuvale düşeceğiz
sudan sebepler ve iyilik yaparcasına
senin içine bakmama izin vereceksin
paylaşmak adına
ne kadar da mutlu oluyor gölgelerimiz

hemen pes etme dur
biraz dur
dur ve kanayan renklerimizden geçelim
hayır
o ev değil
şu bahçede dönen
uyusam ve uyansam sana
bir şeyler söylesem
ağzında gündüz esintisi hasret
karanfilli ağzınla beni beklesen

olanı unutup yeni bir güne seni seviyorum de
maşaları gerilsin perdelerin
pencereleri dökülsün yalnız atan kalbinin
ve kanıtlasın kendini aşk
ben varım diye

bu sonsuz ufukların azalan kuyusunda
bedenimizden geçen trenler gibi
son defa baharın akan duygusu olsak
işiten rüyaylarımızda camlarını kırardık ovaların
sesi kalırdı dudaklarımızdaki kırıkların
ve yalvaran
ne olur
hadi öp beni.