saklı bir şehir vardı
gece açılırken tüm kapıları

gün doğarken kapanır tüm pencereler

bu şehre yabancı burada eğreti
o şehrin insanı o
bu şehrin değil

her gece alır daveti
ay çıkınca göz kırpar adeta

girerken şehrin kapısından
asude bir huzur kaplar içini

çiçekler dalından koparılmaz
bebekler ağlamaz zulümden
bülbül ayrılmaz gülünden

süngüler silahlar bombalardan eser yoktur orada
fakir fukara değildir kimse
aç açık değildir herkez toktur
güle oynaya huzur içnde yaşar tüm
insanlar

fitne fesat çekememezlik olmayınca özünde
kıskançlık kibir riya yoktur hiç birinin gözünde

gece biterken bir hüzün çeker
olmasın ister sabah dönmek istemez yabancısı olduğu şehre

o saklı şehir vuslatı olur hayallerinin
gözleri kalır ardında
yüreği kalır

kapılar kapanırken son bir defa bakar
’ bekleyin yine geleceğim ’ der
her seferinde üzülür sabah olduğuna

"sakla benden öte beni ’

"ey saklı şehir !

"bekle her gece beni..."

"ey saklı şehir !

asude _vuslat koydum adını senin