İstanbul yanıyordu
şehrin bir yakası yanarken
diğer yakasında dalgalar kıyıya selam çakıp geri dönüyorlar yakomozların gizemli göz kırpmalarına


bir evle başladı yangın
sonra diğeri
daha sonra
diğer evlere uzattı alevden elini

tüm şehri saracaktı böyle giderse

binaların çatıları üzerinde bir kadın
kaçarken yangından

başka bir kadın daha
ve bir başka kadın daha

yüksek binaların üzerinde

imdat

avaz avaz sesler çoğalıyordu

şehrin sokaklarında çıldırmış gibi çocuklar
bir o yana bir bu yana koşuşturuyorlardı
ağut figan ağlıyorlardı
çırpınıyorlardı


İstanbul yanıyordu
kıyametler koparken insanların yüreklerinde

bir kaç kişi
uzaktan seyrediyorlardı alevleri
sanki gülümsüyorlardı

bir bahçe içinde
bir kaç kadın yeşillik topluyorlardı

bir kız çocuğu ip atlıyor
başka bir kız çocuğun
ipten sallanıyordu bacakları
tabureye bir adam tekme atıyordu

ayakları üstüne düşüyordu yere
kısa pantolonlu bir kız çocuğu

bir anne ağlıyordu
bir baba ağlıyordu

bir anne rüyasına ağlıyordu
hıçkırıklar kalıyordu yarasının kabukları arasında

bir anne İstanbul gibi ağlıyordu
bir tarafı gülerken
diğer yanı ağlıyordu

ağlarken bir kadın gecenin kollarında
yanarken İstanbul

deniz uyuyordu