1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1278
Okunma
Bulutların üstüne taşımıştık sevdamızı,
Kuyruğuna bağlayıp bir uçurtmanın.
Tüm güzel anılarımızı yazmıştık,
Turuncu yağmur damlalarına.
Hep nemli gözlerle bakarken gözlerime,
Ve hep şüpheyi söylerken dilin,
“sakın inme bulutlardan “derdin.
Ya da
“inersen haberim olsun emi!”
Sis basınca aramızdaki amansız boşluğu,
Göremez oldum gözlerinin ferini.
El yordamıyla bulmaya uğraşırken yönümü,
Dayanmaya çalışırken ben
Fırtınalara bir kuru dal parçasıyla.
Birden bulutlardan inmiş gördüm,
Gözbebeklerine kadar sinmiş çaresizliği.
Cevap Yaz