0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
903
Okunma
’Ey aynadaki yüzüm,
çok yaşa, semiren biri var toprağı, çok yaşa ki çek kalbim
sen ki okudun
sustun
kan doladın gözlerinle açık kalan her yerini
müşahadesiz kiriz
biliyorsun
ağır derin, sabahlara kadar aynı boşluğu boyuyorsun.’
neredeyim, ellerim yükseldikçe daha sert iniyor yere
en ağırı da sıcak
her yerin
diz çöküyorum
işsiz ellerim
hayalinin peşisıra
güveler utansın dudaklarımdan
korkunç bir tereddüt
ısırıyor intikalimden
ne kısa, masal, hikaye, binbir renk tesir
kaçmak olsa duyardım Bizans’tan
bu yer türeyen rüzhâr
alıp götürdükleri kadar
koptuğu yerden ver ipi
insan bu, çekerken de sövüyor
siyah sularda da yüzer kuğular
sevgilim gözlerin niye böyle üzgün?
avucuna birikirken sonbahar
5.0
100% (3)
