2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
933
Okunma
Geniş kenarlı kelimeler
Koruyamıyor insanı
Güneş yüklü hiçliklerden
Ezberlemek yetmiyor
Birden yüze kadarki sayıları
Orman kuytularına benziyor yalnızlık
Kağıt kesiğine benziyor hiçlik
Sokulgan oluyor böylesi şeyler
Gitmekten yapılma,
Dönüşsüz yolculukları var insanın
Dipsiz kuyuları var içinde
Kendisini bağırdığı
Kötü adamlar gelmeden
İyilik kaybetmeden önceki
O son tılsımlı günde
Şairce ve öylece
Durulmalı belki
İstanbul kocaman
İstanbul minicik
Taşıyamıyor bu yoksunluğu sırtında
Korkuyor toprak
Bağrına bastı
İnsan diye
Çocuklar büyüyor inadına
İnadına yeşeriyor ağaçlar
Umut ekiyor zaman
Sonra toplansın diye
Aşinalaşılıyor sevinçlere
Bu
Daha güzel...
5.0
100% (9)