seviyorum diyen bir pencerenin arkası
dondurulmuş bir resmi boyar gibi
tavanların gözyaşları olsaydı
yumuşak yastıklara sarar öyle bakardı
mutlu uyanışlarla kapımızı çalan mavi

daha ileriye bir adım daha atamam
iki rengin arasında tekrar ediyorum
tekrar ediyorum
seviyorum diyen bir pencerenin arkasını

kuşlar gelmesin kuşlar
onlar uzaklardan bahsedecekler yine
nasıl geniş olduğundan mutluluğun
ve tam anlamışken yüzünde bir ben
bulutlar karışacak sensizliğime

daha güzel oluşunun bir karşılığı yok
uykuda öpülen dudaklar gibi kayıp
seviyorum diyen bir pencere aralar aşkı
bir bakış ki
sonsuzluğa giriş şarkıları söyler
mışıl mışıl kirpiklerin piyano

soğuyan geceye sarılmasını öğreten ten yorgunlukları
ne olur ellerin kaybolsa içimde
değdikçe sevginin doruğuna
uyansa parmaklarındaki hece

biliyorum gideceksin pencerelerin arkasına
duysam ki perdeler boynunu bükmüş
bomboş bir odada
canı sıkılıyor olacak duvarların.