bunaldığında iki gözünü sakınmadan cebine soktu
tanrı yokken bir tanrı
sonu yok bu yolun sayıklıyorsunuz
kitap ve iyi niyetli ilhamlara
ve ince harfli sürüklenmelere karışan hurafeler görüyordu sürü
uzayın keşfine doğru sürüldü ünü

başka bir ipek yıldızı kaplasa da sonsuzluğu
içine insan sıkıştırılmış duygularla dönebilirdik
hatırlıyor musunuz kuyunun dibinde Yusuf

binlerce sene kendi aklı için ölümü soruşturan varlıklara
yakıştıramadığı o ince küsüratın kaldısını sordular
kalsakta dünyamızda yüz yıllar boyu
hesabını veremedik
çocukların göz yaşlarında ki acının çıktısını

buyur
sen buyur bütün canlılar adına
erimiş bir buzun seninle alakasını
çıldırana dek akıtsaydık eğer
donmuş ağzına harfler gelmezdi
ucu bucağı değişmeyen o ilahi sevda
çıkacaktı dirimin kül eleminden
hiç alışık değilsin sevilmemeye
ya karanlık değişirse aniden

ey ölüm sürükledin beni gize
düştüm yine
insan denen denize.