Bilmediğim bir dili konuşuyorum seninle,
Sadece bir şarkı tütüyor içimde,
Ne kelimeleri bana ait ne de sözleri,
İki dağın arasından doğuyorsun siyah bir geceye,
İnsanın tek beyaz kalan avuç içleri gibi,
Kalbinin ağardığını düşünüyorsun…

Bir fırtına başımda bu gece,
Hangi gönlün peşindeyim yine?
Dallarını kırmasın kimse Kübra…
Ki çiçekler aç bu baharda….

Kaç kurtul bu gece kaderimden,
Acı çekmek bu değil,
İki gün ağlarsın sonra geçer,
Peki yaşadıkların niçin silinmez?

Kaç gece ateşler içinde yandım,
Bir yaprağım düştü yere,
Gözyaşı kere sevdim sevdim seni…
Sarı kırmızıyı terk etti Kübra,
Dallarını kırdılar...

Bir defa olsun terk etmedim seni….
Bu baharda dokundular sana…
Anlamak için gerek yok aşkı,
Ne de bilmediğin bir dili konuşmaya,
Gözlerini kapat ve düşün.
Şimdi avuçlarım içinde büyüyorsun,
Seslensem koşup gelseler,
Beni seninle mahkum etmesinler…

Yoruldum artık çok yoruldum,
Kübra kere seviyorum seni ,
Ateşler içinde yanıyorum,
Bir yaprağından fazlası değerse yüreğime,
Gözyaşı kere ölüyorum...

kÜBRA TUNAR’A SEVGİLERİMLE...