HOŞGELDİN SONBAHAR
Hoş geldin kapıma sonbahar,
Gölgeler gibi süzüldün içeri,
Nerede aralık bir kapı görsem,
Anlarım bu sonbaharın vakti…
Bütün kapıların zilleri bozuldu,
Işıklar çekiniyordu basıp kaçmaya,
Bir çift göz sükut ediyordu,
Sarı sandıklı odalarda….
Hoş geldin sonbahar kapım açıktır sana….
Ve geldin girdin içeri,
Sarı saçların yapraklar,
Kahverengi gözlerim topraklar,
Rüzgar uğultusu sesin oldu,
Kalbimse asılı duran dallar….
Hoş geldin sonbahar.
Yapraklarım soldu yüzümde,
Saçların boyandı hazan rengine,
Yitirdikçe hayallerimi,
Dökülüverdi yerlere gözlerinin rengi,
Eskiden yeşildi şimdiyse oldu kahverengi….
Gidişin ani oldu senin,
Dalgalı saçlarını bıraktın rüzgârıma,
Yazdan çıkan gözlerim şaşırdı,
Kalbim neyin telaşındaydı?
Soluğun kesildi senin,
Güneşle ısıttım düşlerimi,
Sarı saçlı, yeşil gözlü bir çocuktun.
Şimdi ise gözlerin kahverengi…
Sevgilerimi serecektim gecelere,
Kimse seni benim kadar sevemeyecekti,
Butik şiirler okuyacaktım sesine,
Aklımdan seni tutacaktım gelmeyen günlerin niyetine.
Olursa ayrılığı olmazsa sonbaharı yaşayacaktım.
Bana hoş geldin demeyecek misin?
Sen de mi terk edip gideceksin?
Son gidişim olacak bu bahar,
Bir daha kapına gelmeyecek ayrılık,
Papatyaları rahat bırak artık,
Olmuyorsa olmuyor….
Tutmuyorsa fallar,
Anla ki vakit sonbahar….

GÜLCAN KORKMAZ
21.08.2013
KALABALIK DERGİ 5. SAYI