4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1584
Okunma

Hikayelerini her an kaldırımlarda yeniden okuduğumuz , o hiç silinmeyecek izleri kalan canlara ...
/ az okuyanlar çok bakar elbet... resim neyi anlatıyor belli aslında ... yine de neyi anladıklarını sormak isterdim insanımıza... Allahım ! şu okumak neden böylesine zor iş , bakmak da neden bu kadar zevkli ki ! lütfen bakanlar acele etsin ! daha bakacaklar var ! ... /
bir sonbaharın eylülü bu
hüzünlerin zamanı’dır yine
günden yorgun bir gece vakti
kan dolanır bu şehrin sokaklarında
yargısızdır bütün infazları
muktedir ihtiraslara
gün yeniden doğarken hep geceleri
uykusuzdur
tatminsizdir
kan bürümüş göz bebekleri
ah kaldırımlar !
kaldırımlar !
artık kim silebilir ki yüzünüzden
bu kanlı yazgıların izlerini
hafifçe esen rüzgarla bile düşen
solgun yüzleri kurumuş yapraklar
ve çisileyen her yağmurla kanayan göz yaşları
ezilmiş her köşede
bin garip c/anlar
ve sahipsizliğin dinmeyen sızıları
her an
için için inleyen
ağlayan analar ..
ne çok sokak var
Tanrım ! ne çok kaldırımlar ..
oysa ki ,
onlar bizim çocuklarımız’dı
oradan oraya sürüklenirken
kan bulaşmış hikayelerin
her yağmurla kanayan
parçalanmış bedenleri
ve hala sıcak
ve hala ıslak
ve hala yanık’tı tenleri ..
*
Mert YİĞİTCAN
17 . 09 . 2013
istanbul
5.0
100% (2)