köpüklü gemiler geçiyor gözlerimin önünden
anlam delirmiş kendi küpeştesinde
yanık türkülerin ezberi dillerimde
kendini taşıyamayan insan kalabalığında
gün yeniden doğuyor şafak bakışıyla
parmağımda kangren bir tetik hayat
ha patladı, ha patlayacak

ezberimden çıkarıp aşk akseden yüzünü
öpmeyi diledikçe doyumsuz gülüşünü
bir yılkının kaygan sırtına atlayıp
neslimizi aramak istiyorum
engin gelgitlerine sığınıp hayatın
seninle özlemin sonsuz ufuklarına
doludizgin gitmeyi diliyorum

un ufak olunca içimde bekleyişler
mağrur kırıklıklar olmayacak şiirlerimde
izini sürmeden aşkın mor menzillerinde
kapanacak yüreğimdeki karşılıksız tüm hesaplar
kristal mevsimler biriktireceğiz kavanozlarda
ve ben gülüşünü asarak karla ışıldayan dallara
bilinmezliklerin gözbebeklerini aşkla dolduracağım

sen yine de sol yanımda kal aşk bakışlı yar
hüznün izlek sancılarıyla okşa kapanmaz yaralarımı
o benliğimi terk etmeyen gölgeleri alma peşimden
katmanlarla bölünmüş ruhumu salma kederlere
çöl kaktüsleri gibi kanımı içen gönlümle
gitmek istiyorum sensizliğin olmadığı çöllere

heybetli dağlara şiir asarım seninle her sabah
yamalı ve yaralı yüreğimin salkımlarında aşk
kurşuni yalanlar biriktirir sustukça bana hayat
suskuyla örselenir her zaman okşanası yerlerim
yine de umuttur dilimdeki ahraz türkülerim
alacakaranlık gecelerin masalarında seni beklerim

iç içe geçtim özleminle, dudağımda bir sepken
köpükler ayrıştı gözlerimde, resimlerde sen
kah hayat, kah hüzündük, kokun girdi pencereden
aldırma gül yüreklim usançlı çehremin perçemine
bütün maviler seni anlatır derinliklerindeki sırlarıyla
ben bir tek seni çizmişim aşkın tüm yaşam sınırlarına

(15/9/2013)

Selahattin YETGİN