İlk defa ardıma bakarken buldum kendimi
Bırakıp gitmeye kudretim yok
Işığının olmadığı her sokak karanlık


O kadar yorgun ki naif ruhum
Nereye düşsem orada
Sanrılı hislerin duraksız karmaşası


Sana adanmış savunmasız sızılarım var benim
Her köşem enkaz


En çok da seni özlerken yeniliyorum hayata
Kendimle rekabetimin mağduruyum
Sazlara, sözlere
Yüzlerce, binlerce lügata baksam da
Hangi hecede yazılır güncesi
Derdine düştüğüm sensizliğin bilemiyorum


Derin bir sükuta sarıp sarmalayarak
Gizlemek mümkün mü serdeki deliliği
Zamanın her dokunuşunda
Sevdanın yası tutulur yüreğimde
Matemle biten her anın aymazlarındayım


Yazmak azaltmıyor acıları bilesin
Satır aralarında avunurken bulsan da kendini
Apansız gecenin bir yerinde
Gün ortasında
Ya da olmadık bir zamanda
Elemin sırça köşkünden çıkıverir leyli kederler


Ve kavruk bir sızı belirir sol yanında
Ne kadar yağmur yağsa da
Ne kadar su aksa da köprülerden
İçinde bilmediğin bir yerler acır
Aynalara içlenirsin...


Velhasıl
Madara ettiğin bu sevdanın suç ortağısın bilesin