GÖNLÜMÜN ÂH/I

Bir yanım kapıların ardında,
Bir yanım korkuların bağrında...

Kâh uçurumun en kenarında,
Kâh kaybolmuşluğun çıkmazında...

Gönlüm maviye çalar zaman zaman,
Şebreng kovalar âsümanımı an be an...

Ne âbâd olup yatışır asûde olur yürek,
Ne kasvetten ayrışır fersûde olmuş felek...

Sesim hem tiz ve pürsükût her an,
Hem âciz ve herdâim feryât figan...

Bazen hayat berrak akışkan bir nehir,
Bazen nehre karışır bir tutam zehir...

Çıkmazlık çökmüş sokaklarıma her yolun sonu âika,
Yağmur yağar düşlerime kopar korkunç bir bârika...

Pınarımdan akar gönlü kırık bir âh,
Gök kubbeye ulaşır elim bir âhüvâh...

Gelecek endişeyle örülmüş bir ucu yanık ağ,
Geçmiş kaybedilmiş keşkelerle örülü bir dağ...

Çıkmazlardan kurtulup açmalı yeni bir sayfa,
karanlık dağılmalı kaybolmalı tüm cefa...

Manileri bertaraf edip iltica etmeli Hakkâ,
Tek kurtuluş, tek çare yegâne ümit ittikâ...

TÜLAY YILDIRIM EDE