Ey mavi denizlerin beyaz yelkenlisi
Özlemlerin en koyusu gülüşüne konaklamış

Menzili olmayan bir uçuş
Karanlıkta kayboluş
Sendeki yolculuğum

Korlaşan dudaklarımda bir alaz türkü
Yüreğimin derinliklerinde bir parça umutsun
Birazcık sevgi, bir tutam güneşsin

Yaralı bir yüreksin ellerimde
Hangi tufan getirip bıraktı seni
Gözlerimin pınarlarına
Ve hangi fırtına yağdırdı
Saçlarıma karları
Nerden buldun yüreğimin kaybettiğim adresini
Nasıl açtın da girdin içeri
Ben bile bilmezken şifresini

Süzgün bir ay ışığı sızar içeri
Ve umut sesiyle boğar her akşam beni
Açıp baksam avuçlarıma
Yokluğunun iz düşümleri
Hayat çizgimde

Kitaplara sığmayan sevdam
Delişmen yalnızlığımın elinde
Bitmeden uyandığım bir düş gibi
Karlar düşmüş umutlarıma
Üşümüş yokluğunun parçaladığı
Papatya yapraklarında

Güneş arkasına gizlenmiş hüzün yüklü bulutun
Bak, bir gizli güç yüreğimin doruklarında savrulur
Sana uzanan tüm yollarda toz duman
Bırak gitsin yitik utkuları
Uykuların haczindeki mor düşleri salıver

Sen farkında değilsin
Üzüm bağlarından, ekin tarlalarından
Fışkırdı toprağından yukarı
Güneş çiçekleri gibi
Çözüldü tüm büyüsü
Ne kaldı ki
Ölüm köprüsünü geçtik sayılır
Doğmaktadır yaşamın mutluluk günü
Yokluğunu silmek gerek