Güz mevsiminde bir akşam yüzyıllar sonra
Dökülen yaprakların arasında bir kadın öylece tek başına
Yaprakların en kızılı saçlarında
Ağlayacak birinin gülme çabası çeğresinde
Bir hasbihâl kadar kısa
Dünyanın mazisi kadar köklü hikayeside

Yüreğinin ta derinlerinde bir çocuk
Yaralı coğrafyasının tam merkezinde
Çocuk bir mucize
Bir armağan tanrısından
Çocuk lal
Çocuk suskun
Çocuk hamuş
Sessizlik büyütmüşler aralarında
Konuşulmamış bir dilde
Keşfedilmemiş bir alfabede
Bulmuşlar yepyeni bir dili ikiz solukta

Kadın umutlu
Umutları kırılgan
Kadın yürekli
Yürek yangın yeri

Şiirime Leyla olmuş kahramanım!
Biliyorum
Tozlu rafların ardında unutulan bir kitap kadar yorgunsun şimdi
Gel sultanım
Suskunuda koluna tak gel
Gel bakışlarına hasret kaldığım
Vakt-i kerahat geldi
Gel geç otur karşıma
İki kadeh segâh dinleyelim seninle
Doldur Müzeyyen kadehleri

“Leyla bir özge candır
Kara gözlü ceylandır
Doyulmaz hüsn-ü andır
Kanılmaz bir içim su
Leyla, Leyla ah Leyla”

Kadehlerimizin dibini masaya vuralım
Başka makamlarda kaybolanların şerefinede içelim
İstersen körkütük sarhoş olalım
Kahkahalarla ağlayalım istersen
Kimselere sövmeyelim gönül koymayalım bu akşam

Şiir konuşalım mı en sevdiğinden?
Sen bana yazdığın şiirleri anlat
Olmadı yazamadıklarını anlat
Tek tek
Mısra mısra
Yorumlayalım her bir hecesini
Noktalı mı?
Noktasız mı?
Ünleme ne lüzum
En iyisi mi bir virgül atalım
… (üç) nokta koyup sonsuzluğa uzanalım

Yazarlardanda dem vurmalı bu akşam
Fikir işçisi Meriç’in fildişi kulesinde
Alev’in Kabusunu yorumlayıp Rüyasına dalalım
Şafak’ın Aşk’ını teğet geçmeyelim
Şems’in 40. kuralında bir nefeslik mola verelim

“Aşksız geçen bir ömür beyhude yaşanmıştır.
Acaba ilahi aşk peşinde mi koşmalıyım, yoksa dünyevi, semavi ya da cismani diye sorma! Ayrımlar ayrımları doğurur.
Aşk’ın hiçbir sıfat ve tamlamaya ihtiyacı yoktur.
Başlı başına bir dünyadır aşk.
Ya tam ortasındasındır, merkezinde ya da dışındasındır, hasretinde..”

Tutunamayanların şerefine
Bir kez daha vuralım kadehlerin dibine

Sonra susalım

Bir barışıp
Bir küselim
Kandıralım birbirimizi
Çocuklaşalım gel biraz
Hiç tanışmamış gibi yapalım
Bir merhaba ile yeniden başlayalım
Kendinizi tanıtırmısınız desem:
„Bana can veren SEN!“
„Seni kılavuz edinen BEN!“
“Ziyadesiyle memnun oldum”
“Bende memnun oldum efendim”

Son bir defa
Sun kadehleri bize Müzeyyen
Bu akşamı en iyisi mi biz Leyla ile tamamlayalım

„Aşıklar levend olsa
Sevdalar kemend olsa
Birbirine bend olsa
Ele geçmez o ahu
Leyla Leyla ah Leyla“

Özlem‘inin kaleminden…
Basel, 2013-09-06 KAYIP YALDIZ