Geçen her ân bir işkence bir zulüm
Sabır dokurum zamana umut biçilmez

Bir adı ayrılıktır bir adı ölüm
Sırattan keskin vuslat köprüsü geçilmez



Ayağıma takılır sabahlar geceden katran karası
Bir bekleyiş ki sanki kabirle mahşer arası
Ancak toprak örter dünyada kapanmaz yarası
Bu çaresiz derde bir devâ seçilmez




Düşümde bile görsem yollar ikiye ayrılır
Her şiir bir intihar, sonunda hep kalem kırılır
Işıklar söner yıldızlar dökülür, sanki gök yarılır
Karanlık dünyama bir ışık huzmesi saçılmaz



Ne yana dönsem karşımda o güler yüzün
Çocukluktan miras içimde büyüyen bu hüzün
"Duam’dasın" olsun ben ölürken yine son sözün
Bir ecelden bir de hayalinden kaçılmaz



Gece olur birden hatıralara emir verir
Savunmasız kalbimi tam ortasından vurur
Zaman durur, sanki göz pınarlarım kurur
Gitmek isterim semâya bir yol açılmaz.





05.09.2013