Kırık hatıralar var puslu camlarda
Saklayamaz yüzümden döküleni aynalar
Pencereme konan yaprak,
Anlatamaz maziden kalanı, hıçkırarak o da düşer gider
Merhamet dilenirim alnımdaki yazgıdan
Cama yazdığım gibi yazılmaz adın




Düşmanına vur diyen tutsaklar gibi
Geceye sarılırım çaresizce
Sokaktaki ışıklar sönmesin
Yıldızlar kaybolmasın
Ürkek kuşlar uçup gitmesin diye dallarından




Kim bilir kaç cana umut saçıyordur yine güneş
Yakıp yıkarken bekleyenleri ardından
Durmaz kanar yaralarım
Belki de bu yüzdendir toprağa sarılmam




Derin bir uykuya dalmak isterim sonra
Yaşanmamışları akıtan gözlerin gelir hatırıma birden
Hıçkırıklarındır dökülüp savrulan yaprakların sesi
Geçip bitmek bilmez bu ay
İşte bundandır Eylül’e darılmam



Bir bilsen ey sol yanım!
Kaç kurşun sakladım sen yokken göğsümün ortasında
Kaç deniz kurudu gözümden içime akan boşluktan
Koca dünyayı sırtlamaktan usanmadım, yorulmadım da
Bir tek yokluğun ağır geldi yine
Aklıma gelirken Eylül’de en güzel anım.







02.09.2013