2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
864
Okunma
Yaşam, elini eteğini öptüğüm,
Huzurunda el pençe divan durduğum.
Suretinde huşu bulduğum,
Gölgesinde ikamet ettiğim şeyhim...
Mekruh bir nefes olmamıştır, ciğerimde;
Nâmahrem bir bakış değil gözlerimde.
Tanrı’nın elinden bana sunulmuş,
Faniliğimi yüzüme haykıran şeyhim...
Bir katrelik ilmimle yanaşırım meclisine,
Vurmaz cehaletimi mahcup yüzüme.
Her geçen gün ilim verir belleğime,
Alınmaz, ne isyanıma ne de cürmüme...
Her renk onun kutsal rengi ve kendisi,
Beyaz fistan giymez, yoktur tesbihi.
El etek öptürmez, hatta yok eli,
Rabb ile aynı saftayız, her ikimiz birer fani...
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz