şiir buradaydı
oradan aşağı atladılar...
tutmalıydı gözlerini çirkin ruhundan şeytanın
çağdışı kaldım
henüz büyümemişken ellerim
rahibe saçlarını açtı
delikanlı sakallarına rahim damladı

dedelerini gördüm
artık zamanüstü yatıp kalkan küfürlerim olgunlaştı
şahsiyetsiz mihraplarında yorgundu kutsal mecaz

bir adada gemi vurdu
dudaklarımı ısırıp durdum
ne yapıyorduk,
bir hikaye yazıyorduk, şiir buradaydı
aşklar kirli asfaltların arasına boşalıp uzanıyordu
güneşsiz inlemeler de
sokak adı oluyordu yarın
korkmadan sarsılıyordum
tıknaz gülüşlerinde geçen günler kadınlar
bileklerim de bir zenci öpüşü
hayatı duble giyiyordum

terim kalmadı
uyandım, indim koşarak merdivenlerden
sonra sen geldin aklıma
ilkokul gülüşü
ipek saçların kimselerin öpemediği yer de
şiir oradaydı
ben vardım
seni düşünüyordum
sen yoktun

yalınayak kaldı hüzün komamız
çiğnenirken ayrılıklar
evet, sol yanım, hatırasız kırıklık
izin vermedi yalnızlığımız seyrine ikimize birden

ama henüz çok erken
ellerin soğuk
uykusuz
kalbimde mermer
kan gecelik
varıyorum/ yüzünü asma izi kalır kabahatin sevgilim
sarılırken