Her şey bakışlarında tuzla buz oldu
Gölgen yansıdı ta uzaklardan
Bilgin bir edayla sıkıştı yüreğim,
Oyundu hayat ama oyuncular nerede baba,


Serseri bir tuvalin renklerini boyadı her seferinde
İstemediğim karanlık tonlarda
Mavi olsaydı ayaklarım
Işıktan daha güzel gök kubbenin olanca güzelliğinde aydınlansaydım
Kırmızı tonlarına biraz sarı biraz beyaz,


Biraz… İşte
Karışıkta olsa duygularım ben çocuktum
Çocuk bakardım her şeye
Her rengi de bilemez ki gözlerim ya da unutur işte,


Neyse,
Katran karası siyah neden baba,
Kim öğretti sana böyle bakmayı
Kim söyledi alçak duyguları ipe dizmeyi


Mesela,ben boyamak isterdim gözlerimi yeşil,
Saçlarımı sarı,
Parmaklarımı kahverengi,
Neden olmasın toprak kokan ayaklarım
Zümrüt yeşili
Sarının her tonunu yanaklarıma çizeyim
Limon kokusunda buram buram


Oysa sen baba,
Karaladın yaptığın tabloda benim suretimi
Omuzlarıma demirden daha ağır betonlar ördün
Her defasında üşüyen yüreğimi kalın puntolarda çizdin
Yağan yağmurda ıslanan kirpiklerimi,
Örttün hüzünlerle açılmasın diye,
Çok üzüldü gözlerim
Çok yıprandı duygularım baba,
Çok ama çok


Namlunun ucundaki kurşun kadar ağırdı hayat artık
Taşıyamadım tükendim
Çözemedim düğümlerimi
Uçurtma ipini çekiştiren çocukluğum
Dağıldı artık eteklerime
Fırfır misali dizlerime değdi yüreğim



Beynimde yankılandı sesin uğultu çöktü geleceğime
Yırtıp attım aynadaki çocuk gölgelerimi,


Artık yamalı dikiş tutmayan bir geçmişim
Yaşanmamış bakışlarım
Tutsak umutlarım
Şen sevdalı duygularım
Koşan yorulmayan adımlarım
Kırmızısına bayıldığım bağcıklı pabuçlarım
Büyüdü çocuk bakan gözlerim,
Büyüdü işte, parça pinçik ettiğin ellerinde


Oysa benim balonlarım vardı baba, oynayamadığım hiç patlamayan…



17/06/2013
n.altın BİNGÖL Ereğli-Karamürsel