Bir çocuğun cebindeki bozukluklara benzer

Yüreğimde biriktirdiğim hüzünler

Harca harca bitmez bozuklukları vardır ya o çocukların

Bayramdan bayrama biriktirdikleri

Şangır şungur ortaya çıkardıkları

Ve bir külah dondurmaya

Bir horozlu şekere

Bir gazoza ve bir balona harcadıkları

Sonsuz mutlu ve alabildiğine zengin oldukları

Bozuklukları vardır ya!



Ağla ağla bitmez gözyaşlarım var benim de

Yürek yürek hüzünlerim

Aşktan aşka biriktirdiğim

Hüngür hüngür ortaya koyduğum

Ve bir elvedaya, bir terk edilişe

Bir fettana harcadığım

Sonsuz hüzünlü olduğum gözyaşlarım var.



Sonra o çocukların oyuncakları vardır hani

Çok sevdikleri, gözleri gibi baktıkları

Kimseyle paylaşmadıkları oyuncakları vardır ya

Sarılıp uyudukları

Benim de çok sevdiğim, gözüm gibi baktığım

Ve kimseyle paylaşmadığım Sen’im var

Her gece hayaline sarılıp uyuduğum

Gecem olan, yastığım, yorganım…



Oyuncağı kırıldığında nasıl ağlarsa bir çocuk

Ve ‘Anne’ diye bağırırsa korktuğunda geceleri

Ve canı yandığında ‘Seni babama söylerim’ derse

İşte bende öyleyim korktuğumda ‘Neredesin?’ derim

Ve canım her yandığımda ‘Aşkım!’ diye seslenirim

Seni düşünürüm, seni isterim, seni ararım

Kalbim kırıldığında ben de öyle çocukça ağlarım



Ne kadar da çocuklaşırız âşık olunca

Ne yanlışı görürüz ne doğruyu

Yaşarız aşkı alabildiğine, çocukça

Başımızda kavak yelleri estikçe

Ne akla sığınırız ne de mantığa

Ne kadar da çocuklaşırız âşık olunca

Ne cevabı biliriz ne de soruyu