Esme deli deli rüzgâr

Bu gece hüznüm var!



Esma’yı vurdular Mısır’da

17’ sindeydi

Dünya seyrediyordu

Filmdi sanki!

Acı sonla bitti.



Ülkesindeydi Firavunların

Musa olmayı istedi

Mahallesindeydi darbecilerin

Kahraman olmayı seçti



Kimi yaşar ama ölüdür Esma

Kimi ölüdür ama yaşar Esma



Keskin nişancıların hedefindeydi

Kör kalplerin tuzağındaydı

Babasının uzağındaydı

Rabbinin rızasındaydı.



Bir ceylan şehre inmişti

Su içmeye Adeviye’ye

Ve bir avcı peşindeydi sanki

Ant içmişti öldürmeye



Esma Muhammed el-Bilteci,

Cennettedir şimdi

Ona kasteden zihniyet

Kendi cehennemindedir



Ona kıyan cani, vicdanın hani?

Silahı yoktu size karşı

Taşı dahi yoktu atacak

Ne vardı yılan gibi sokacak

Ne vardı haince can alacak

Siz kendi vicdanınızdan da mı kaçacaksınız?

Siz kendi cehenneminizden de mi kaçacaksınız?



Kâh Rabiatul Adeviyye’deydi

Kâh Nahda Meydanı’nda

Annesinin kanatları altında

Babasının dava katındaydı her zaman.



Yaralıların yanı başındaydı, ömrünün henüz başındaydı

Ayırdılar onu Rabiatul Adeviyye’den Nahda’dan

Mimlediler kalabalığın ortasında

Hedef ettiler acımadan

Katlettiler gözlerini kırpmadan



17’sindeydi

Annesinin gözbebeğiydi babasının can eriğiydi

Ve vurdular acımadan

Hayatının baharındaydı

Ülkesinin baharı olacaktı



Mısır, Mısır olarak kaldığı sürece

Var olacak Esma’nın adı

Ve lanet okunacaktı halkına kurşun sıkana

Halkının canını alana kahredilecekti

Kanını akıtana ah edilecekti!



Esma’yı vurdular Mısır’da

Kanı aktı damarımda!