Anılar rahlesinde,
Harap ve bitap düşmüş hatıralar…
Soğuk duvarlar,
Issız yalnızlığımın şahididir. Sevdalar sensizliğin gazabına uğradı
Yitik düşler karanlığıdır sensiz odam
Penceremde buğusu kalmış gülüşünün
O eşsiz gözlerinde denizler fırtınaya susar
Bu geç kalınmış bir ağıtın güftesidir
Yalnızlar rıhtımında bekleyen
Sen olsaydın anlardın belki
Bu saatte sadece garip kuşlar öter
Hüznün coğrafyasında kalmış
Mahzun hayallerim
Seni çağırır sensizliğime
Anılara yolculuk vakti
Saat; sabaha karşı ayrılık
Güle güle senli şarkılara
Uçurumdan düşüp sağ kalacaksa umudum
Bu düşler okyanusunda
Sana dair sözlerim,
Kan barut kokan
Şiir açan güllerdir.

Benim türküm sensin
Ben seni çalar seni söylerim
Beni dinleyen dağlara
Bırak peşimi rüzgar
Bir iyilik yapacaksan bana
Güzel yârimin kokusunu getir
Özlemine dayanırım belki
Ben duvara gül çizerim
Gül hatırasıdır
Kırmızı gülümün

Hüseyin Özbay