Tozlu bir anın sancılarındayım yine
Adı konmamış içimdeki ukdelerimin
İflah olmaz sızılar kapladı dört bir yanımı
Kanter içindeyim

Solgun bir mevsimin hüznü yıkıyor
Karanlığın kirli yüzünü
Çelişik bulutlardan sağıyorum
Muğlakta kalan öksüzlüğümü

(Bedeli ağırmış meğer
Pencerenin buğusuna çöp adam çizmenin )

Ne kadar ritim tutarsan tut
Yeni bir haykırış bestelemek için
Sesini ulaştıramazsın yine de
Zaten ezelden duymamaya kararlı birine

Yazgının önsafına dizilen yaşlarını kurutamazsın
Öyle kolay değil
Dudaklarında buz kesen imgelerde üşür durursun

Yağmurun tedirginliğinde ıslak ve mağrursundur oysa
Kimse tanımaz sessizliğini
Çoktan değişmiştir huyun suyun
Kaç şebnem kurumuştur kirpiklerinde kimbilir
Ne çok söylenecek söz vardır bilmezler

Kim anlayabilir ki zaten senden başka
Bu suçun masumiyet olduğunu

Ve tam şurana zembille inen duygulardan geriye
Sadece bir şiir kalır
Efkarına sus payı...