Aşk bana esir düştü...
ırmaklar,çöller
ve hiçbirşeyde bulaman seni.
belki adı kaybetmek belki de kaybolmak...
Aşk bana sahip değil ,
hayatımın son özeti;
ben aşka sahibim ...
O fermandar duygularım,
dermandar şiir yanım darbe’lenmiş.
balyozun orta yerinde ve paramparça...
Sen taşan yüreğim kuruyuvermiş.
uzanıverdiğim ağlayışlarım ,
bir tabut gibi yıkılıvermiş...

Ben aşkta değil aşk bende bitivermiş...
bir zorluk ki adı aşk değil
her an kaderin pençesinde .
Ölümün perdesinde ,
nefsi mudafaa bile yapamayan
rojava olur yaşamüstü toklugum.
bir dramki gayrı haykırışımıza sağırdır ,
dünyadaki yokluğum.
mermilerin sıcaklığında ,
vatansızlıktan titrememdir soğukluğum...
multeci gözlerinde yoksul kalınca farkına vardım.
yoksulluğun içinde yok’un olduğunu...

Hipnoz olduğum duygularım birer birer çözülüverir
Ve anladımki cennet seni zalimce sevmek değil
Seni korkakça titrekçe
ibadet etmeye bile korkmaktır...