Söz gümüşse, sükût altın;
Farkındayım geçen zamanın.
Yeri geldi, konuştum,
Dile geldi tüm duygularım.
Bazen de sustum,
Oysa neye yaradı ki,
Yine bendim ezilen,
Yine bendim terk edilen.
Faturası hep bana yıkıldı,
Yaşanan tüm pişmanlıkların.
Suçlu da sebep de bendim,
Alacağı olsun
Tüm vefasızların.
Bir kere, milyon kere,
Hep depreşti yaralarım.
Yaralı bir kuş gibi,
Her daim,
Kırık kolum, kanadım.
Oysa umurunda bile değil
Yalan dünyanın.

Bitmek bilmez söyleyeceklerim,
Bazen çıkmasa da sesim,
Dile gelir gözlerim.
Kimi zaman kederli,
Ara ara neşeli,
Bilirim;
Hüznün bile vardır
Ayrı bir hikmeti.
Öyle ya,
Ne zaman çıksam düz yola,
Bilirim ki;
O, hep yanımda.

Böyle gelmiş,
Böyle gider,
Tüm dostlar çekildiler
Birer birer.
Geride tek kalan,
Üç beş hatıra,
Ne zaman düşsem dara,
Dertleşirim Yaradan’la.
Bir tek O vakıftır,
Derde, eleme, kedere,
Derman da çare de
Saklıdır O’nun hikmetinde.