Dinle..!
Sen hiç öldün mü bu gün..?



Ufukta bir sis perdelenmiş
Suskun
Siyah tülleri kuşanmış
Sevda çağındaki kızlar
Göğsüme tünemiş
Göveren düşler....



Bir kaç iyi adam kalmış
İki yakası bir araya gelmeyen
Hangi düğümü çözsem
İki ileri bir geri adım başları
Tüm yasaklar kapılarını aralar...



Yalnız bir ev gibiyim
İçimde yaşayan kimseler yok
İbibikler çoktan öttü, gelen giden olmadı...
İri kıyım ufalanmış
Kibirli adamlar oturmuş mütevazı soframa
Güneşi kapatmışlar alın terimin üstüne
Bir gece daha düşürmüşler
İlk yazın sürgünlerine....



Aklım almıyor
Bir yığın gazel kucağımda
Son yolculuğun türküsüne binmiş yapraklar
Say ki
Eylül geldi daha bu günden
Düşlerimin aklı uçuk
Ritimsiz kalp ağrılarım
Dilimde kekremsi bir tat
Yarım yamalak bir lisan...



Hadi korkma..!
Dokun kadere
Düştüğüm yolların uzaklığı korkutmasın seni
Dokun...!



Çok koydum namlunun ucuna yüreğimi
Yangını susturmak adına
Kalem oyukları kanayan
Ateşten bir umman
Kısır bir neden
Biteviye umut ettiğim
Bir serap
Sonucu belli olmayan...



Zaten hep yarım kalmadı mı şiirler..?
Bir de ifşa olunan aşklar...



Tütün ve çakmaktaşı
Kül yangını yürekler
Nefesler daralıyor
Mevsim toprak dökümü



Dur deme bana
Bir iyilik yap bu gün
Usulca çekil şehrimden
Beni öylece yüz üstü bırak...!